تلاش¬های فردی بشر، اول بستر و زمینه¬ساز خوراک و کارهای گروهی و آکادمیک(علمی) بوده است برای زنده ماندن و زیستن و بقیه کارها در مراحل بعدی قرار دارد.
هر جامعه و جمعیتی با از دست دادن بزرگان و نویسندگان و مورخان و پژوهشگران خود و یا آثار و نوشته-هایشان بر این باورند که باورهای یک قوم و ملت مستندات قابل اعتنا و اطمینان تاریخ رو به نسیان و فراموشی رفته و نهایتاً به خودباختگی و محو هویت ملی و قومی می¬انجامد که تازه آن وقت سرآغاز سقوط و زوال حیات هر اجتماعی خواهد بود.
در چنین زمانی اوایل دهه ۱۳۵۰ بزرگمردی از دیار گیلان با داشتن دغدغه فراوان قوم خویش (تالش) پا به میدان گذاشت و با تحقیقات و پژوهش میدانی برای قوم تالش و فرهنگش افتخار آفرید و کاری کرد کارستان و آثاری به جای گذاشت که امروزه محققان برای تحقیقات خود در زمینه گیلان و تالش ابتدا و در وهله اول و نخست به سراغ علی عبدلی و آثارش رفته و برای راهنمایی در پی دکتر عبدلی هستند.
براستی عبدلی کیست؟
در سال ۱۳۷۰ بنده بوسیله یکی از دوستان مشترک با وی آشنا شدم، در اولین دیدار اینجانب به بزرگی و منش مردمی و مردانگی ایشان پی برده و بنوعی دلباخته دکتر عبدلی گردیدم و بزرگی را در چهره¬اش و در رفتارش مشاهده نمودم و این عامل باعث گردید که ارتباط کار فرهنگی¬ام را با ایشان بیشتر و زیادتر نمایم و هر وقتی که مزاحم ایشان در کتابفروشی کوچکش دستان که صاحبش دل بزرگی به وسعت دریا و جنگل-های گیلان داشت با یک روحیه آرام و تبسم بر لب از ما پذیرایی میکرد و گاهاً اگر دوستی نقل قولی از رفتار دیگری به زبان می¬آورد، ایشان با لبخند ملیحش جواب داده و می¬گفت که وظیفه ما در حال حاضر فقط و فقط کار فرهنگی و پژوهشی می¬باشد و باید با همدیگر تعامل داشته باشیم، اینجانب هیچوقت گلایه و ناراحتی-ای از ایشان ندیدم و نشنیدم، امیدوارم کلیه محققین و پژوهشگران گیلانی و تالش¬زبان با الگو قرار دادن دکتر علی عبدلی کلوری برای کارهای فرهنگی بخصوص گیل و تالش مثمرالثمر باشند.
حجه الاسلام و المسلمین صدیق عربانی در مراسم سومین روز درگذشت استاد فرامرز مسرور ماسالی در مسجد مسئله مهمی از قول پیامبر نور و وحدت گفتند که در خور تعمل و تعمق است، ایشان گفتند پیامبر مکرم اسلام این انسان شایسته و امین و درستکار فرموده¬اند زنان در خانه¬ها نشسته و برای همسرانشان که سرکار میروند غذاهای رنگارنگ و خوشمزه پخته و تهیه ¬نمایند تا شوهرانشان رمق و توان کار داشته باشند، همچنین پیامبر عظیم الشأن در مورد نویسندگان و دانشمندان و پژوهشگران فرموده که آنان در منزل خود نشسته و فقط پژوهش و تحقیق بکنند و بنویسند و بنگارند و برای نسل¬های بعدی به یادگار بگذارند.
براستی ثقل زمین کجاست و ما در کجای این جهان پهناور ایستاده¬ایم. یکی پاسخ بدهد که وظیفه زعمای قوم و استان و شهرستان در قبال این محققین و نویسندگان و پژوهشگران چیست، شاید رسول خدا برای آنان نیز رهنمودی داشته و قطعاً برای امرار معاش¬شان رهنمود داده است و ما غافل هستیم و نمیدانیم که خداوند عالمیان باید از سر تقصیرات و کوتاهی¬هایمان بگذرد که در قبال اساتید و شاعران و دانشمندان و محققین خودمان کوتاهی کرده¬ایم.وقتی وارد مغازه کتابفروشی¬اش دستان که در طبقه سوم ساختمان شهرداری رضوانشهر می شوی به دلیل نبودن مشتری و سوت و کور بودن آنجا انسان از خودش شرم کشیده و ناراحت می¬شود و از خود می پرسد که به راستی ما یا بزرگانمان چه کرده¬ایم؟
جدیداً هم از دوستم (صفری) شنیدم که اوایل آذر ۹۱ به دلیل عدم فروش کتاب شاید بخاطر عدم توجه مردم به کتاب و کتابخوانی که گریبان همه را گرفته و مردم خرید کتاب را از سبد زندگی فعلاً حذف نموده¬اند، آقای عبدلی به منزل اثاث¬کشی کرده¬ و آنجا را تحویل داد. چون شنیدم حتی پول آب و برق و تلفنش هم در نمی-آمد.
واقعاً ما چند نفر مثل دکتر علی عبدلی در تالش، گیلان، ایران عزیز و کلا در دنیا داریم که برای قوم نجیب تالش چنین قلم¬فرسایی کرده باشند؟
این حرف برای همیشه دوران و همیشه اوقات باید آویزه گوشمان باشد که به محققین و نویسندگان احترام گذاشته و یادمان باشد انسانها اغلب اوقات بدنبال آرزوهای دست نیافتی و بزرگ می¬باشند و بنده که در متن و درون این کارهای فرهنگی بوده و هستم و تا زنده¬ام و خواهم بود نیز عاری از این امر نبوده¬ام.
یکی از آرزوهای بزرگ من بعنوان یکی از خادمین قوم تالش این است که دوستان و یاران قوم ما فقط و فقط قدر چنین افرادی را بدانند و بقول شاعر:
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
سالها سالم و سرزنده و پاینده باشید دکتر عبدلی عزیز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر